|
[00147]
|
Περὶ Χριστοῦ προφητεύει ∆αυὶδ ἐν τῷ ιεʹ ψαλμῷ, ως ἐστιν ἀληθὴς οσιος, καὶ μάρτυρες οἱ ἀπόστολοι περὶ αὐ τοῦ, νοήσαντες τό·
|
|
[00172]
|
Ωσπερ αγγελος Θεοῦ ην ὁ ∆αυὶδ, πάντα εἰδὼς τὰ ἐπὶ τῆς γῆς.
|
|
[00409]
|
Επεὶ τοίνυν καὶ ὁ ∆αυὶδ τούτων εις ην, εἰς μὲν τὸ τέλος τῷ Θεῷ τὸν ψαλμὸν καὶ τὴν ῳδὴν ἀνέπεμπε.
|
|
[00455]
|
Καὶ τοὺς ἐχθροὺς τῆς εὐεργετικῆς χειρὸς τοῦ Θεοῦ καλεῖ ὁ ∆αυὶδ ῥομφαίαν Θεοῦ.
|
|
[00480]
|
Καὶ μὴν οὐκ ισμεν τὸν ∆αυὶδ τῶν ἐχθρῶν βασιλεύσαντα·
|
|
[00888]
|
[37.1,2] Ψαλμὸς τῷ ∆αυὶδ εἰς ἀνάμνησιν περὶ σαββάτου.
|
|
[00934]
|
Λεγέτω ὁ ἡμαρ τηκὼς, καὶ μετὰ ταῦτα βλέπων αὑτοῦ τὴν ἁμαρτίαν διαπαντὸς, ὡς καὶ ὁ ∆αυὶδ λέγει ἐν τῷ νʹ ψαλμῷ·
|
|
[01568]
|
Εἰ ἡ σωτηρία τῆς λογικῆς φύσεως ἡ γνῶσίς ἐστιν ἡ τοῦ Θεοῦ, ὁ δὲ ∆αυὶδ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Θεοῦ θέλει σωθῆναι, τὸ ονομα τοῦ Θεοῦ ουν τὴν γνῶσιν σημαίνει, τὴν τοῦ Θεοῦ.
|
|
[01669]
|
διὸ ∆αυὶδ ευχεται, λέγων.
|
|
[01795]
|
Ταῦτα ∆αυὶδ προφητικοῖς ἰδὼν ὀφθαλ μοῖς, καὶ τὰς Ιουδαίων προείρηκε συμφορὰς, καὶ αὐτὸς ὑμνήσειν ἀεὶ δεσπότην ὑπέσχετο, διὰ τῶν εὐσεβῶν ὑμνῳδίαν προσφέρων.
|
|
[01811]
|
Πῶς ἐν τῇ Ιουδαίᾳ ων ὁ ∆αυὶδ, λέγει·
|
|
[01929]
|
υδατα δὲ εθος λέγειν τῇ γραφῇ τὰς φύσεις τὰς λογικὰς, καὶ γὰρ ὁ ∆αυὶδ λέγει αἰνεῖν τὰ υδατα τὰ ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν τὸν Κύριον.
|
|
[02143]
|
[70.1] Τῷ ∆αυὶδ, υἱῶν Ιωναδὰβ καὶ τῶν πρώτων αἰχμαλωτισθέντων, Ωριγένους, Αθανασίου ὑπόθεσις.
|
|
[02535]
|
∆αυὶδ γὰρ οὐκ ην νομοθέτης, ινα λέγῃ·
|
|
[02599]
|
Καὶ ταῦτα μὲν ὁ ∆αυὶδ παρεγγυᾷ τοῖς περὶ αὐτόν.
|
|
[02774]
|
Σὺ δὲ ἐπισήμηναι οτι τὸν περὶ τῶν Αἰγυπ τίων μαστίγων λόγον ἐν δυσὶ ψαλμοῖς ἐπι τεμνόμενος ὁ ∆αυὶδ, τῷ τε ἑβδομηκοστῷ ἑβ δόμῳ, ου ετι ἐν χερσὶ τὰς λέξεις εχομεν, καὶ τῷ ἑκατοστῷ τετάρτῳ, οὐ κατὰ τάξιν ἐξέθετο ταύτας, ουτε πάσας ὠνόμασε.
|
|
[02799]
|
Κατὰ μέντοι τὴν ἱστορίαν, ἡ δεκάτη πληγὴ τοῖς Αἰγυπτίοις ἐπαχθεῖσα, θάνατος ην τῶν παρ' αὐτοῖς πρωτοτόκων, ἀπὸ ἀνθρώπων εως κτήνους, καὶ ισως ἐπὶ μὲν τῶν ἀνθρώπων τῶν πρῶτον τεχθέντων, κυριολεκτοῦσαν ευρεν ὁ ∆αυὶδ τὴν πρωτότοκον φωνήν·
|
|
[03307]
|
Ελέη τοῦ Θεοῦ καλεῖ τὴν τῷ ∆αυὶδ δο θεῖσαν ἐπαγγελίαν, ὡς ἐκ φιλανθρωπίας πα ρέσχεται·
|
|
[03319]
|
Ην γὰρ τοῦ Θεοῦ ἐπαγγελία πρὸς τὸν ∆αυὶδ, φυλάξαι τὸ σπέρμα αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα, ος ἐστι Χριστός.
|
|
[03327]
|
[88.4,5] ∆ιεθέμην διαθήκην τοῖς ἐκλεκ τοῖς μου, ωμοσα ∆αυὶδ τῷ δούλῳ μου·
|
|
[03331]
|
Πρὸς δὲ τούτοις εφη ὠμωμοκέ ναι καὶ τῷ ∆αυὶδ, ἀνώλεθρον αὐτοῦ φυλάξαι τὸ σπέρμα, καὶ ἐν πάσῃ γενεᾷ τὸν τούτου θρόνον ἀνθήσειν.
|
|
[03332]
|
Ταῦτα δὲ οὐκ εἰς αὐτὸν τὸν ∆αυὶδ νοεῖται.
|
|
[03339]
|
Οὐ τοῖς κλητοῖς, ἀλλὰ τοῖς ἐκλεκτοῖς ὁ θρόνος τοῦ ∆αυὶδ, τουτέστι τοῦ Χριστοῦ ἡ βασιλεία οἰκοδομεῖται εἰς γενεὰν, τοῖς ἐκ πε ριτομῆς, καὶ γενεὰν, τοῖς ἐξ ἐθνῶν.
|
|
[03340]
|
Ως οἰ κία οἰκοδομεῖται, ουτως ὁ θρόνος τοῦ ∆αυὶδ, η ὡς ῳκοδόμητο ὁ Θεὸς τὴν πλευρὰν ην ε λαβεν ἀπὸ τοῦ Αδὰμ εἰς γυναῖκα, ουτως φησὶ καὶ τό·
|
|
[03342]
|
Εἰ θρόνος ἐστὶ τοῦ Χρισ τοῦ φύσις λογική (ταύτην δὲ πεποίηκεν ὁ Θεὸς), καλῶς λέγεται Χριστὸς κεκαθικέναι ἐπὶ θρόνου ∆αυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.
|
|
[03347]
|
Ετέχθη ὑμῖν Χριστὸς Κύριος ἐν πόλει ∆αυὶδ, καὶ οτι γεννηθέντος τοῦ Χριστοῦ, ποιμέσι τοὺς ἀγγέλους εὐαγγέλισθαι, καὶ ἑ τέρους δὲ ἐπουρανίους στρατιὰς ὀφθῆναι λεγόντων·
|
|
[03477]
|
[88.36] Απαξ ωμοσα ἐν τῷ ἁγίῳ μου, εἰ τῷ ∆αυὶδ ψεύσομαι.
|
|
[03510]
|
Καὶ οτι ἀν τάλλαγμα, παῦσον ηδη, δέσπωτα, τὰ ὀνεί δη, ἀντάλλαγμα, [ητοι] τὴν μεταβολὴν τοῦ Χριστοῦ σου, η τοῦ ∆αυὶδ, καθὸ ἡ ἀρχὴ με τεβλήθη εἰς δοῦλον·
|
|
[03870]
|
Τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα, ουτος νικήσας τὸν ζητοῦντα λα βεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν τοῦ ∆αυὶδ, ἐσάλπισεν τῇ κερατίνῃ.
|
|
[03875]
|
Τῇ γὰρ πνευμα τικῇ κιθάρᾳ τοῦ ∆αυὶδ τὴν θείαν ἀνακρουό μεθα μελῳδίαν.
|
|
[04184]
|
Ην Παῦλος εκστασιν ειρηκεν, ταύτην ∆αυὶδ ἀνακαινισμὸν προσηγόρευσεν.
|
|
[04574]
|
Τοῦτο καὶ Πέτρος εἰς τὸν Κύριον ἐξελά βετο, καὶ αὐτὸς ὁ Σωτὴρ, οὐκ ἐκβάλλων τὸ ειναι υἱὸν τοῦ ∆αυὶδ τὸν Χριστὸν, ἀλλὰ τῷ ὁμολογουμένῳ τὸ ἀγνοούμενον προστιθείς·
|
|
[04575]
|
(Τὸ μὲν γὰρ ειναι υἱὸν τοῦ ∆αυὶδ τὸν Χριστὸν οἱ Φαρισαῖοι ἐγίνωσκον, οτι δὲ κύριος ην τοῦ ∆αυὶδ ἠγνόουν).
|
|
[04727]
|
Εἰ ανθρωπός ἐστι καὶ ὁ ∆αυὶδ, ψεύστης ἐσ τὶν, εἰ δὲ ψεύστης, λέγων ἑαυτὸν ψεύστην, οὐκ εστι ψεύστης, ἀλλ' ἀληθευτής ἐστιν.
|
|
[05007]
|
Επεπόθησεν ὁ ∆αυὶδ γνῶναι τὰ δικαιώ ματα τοῦ Θεοῦ, τί ἐστι τό·
|
|
[05214]
|
Παρῴκησεν ὁ ∆αυὶδ, ὑπὸ τοῦ Σαοὺλ διωκό μενος, ἀλλ' οὐ τοῦτό φησιν, ἀλλὰ πάντα τὸν βίον, ὡς γὰρ παροικῶν, διατελεῖ, καὶ ᾳδων τὰ τοῦ Θεοῦ δικαιώματα, τὸν βίον διοδεύει.
|
|
[05333]
|
Ζητήσεις δὲ μᾶλλον τοὺς περὶ κρίσεως λόγους, μεμαθηκὼς οτι ∆αυὶδ γεγράφηκε τοῦτο, η ἁπλῶς πεπιστευκὼς οτι οὐκ ἐνδέ χεται τὸν δίκαιον Θεὸν ἀδικῆσαι.
|
|
[06005]
|
Επὶ καὶ βασιλείας πάντων ὁ ∆ανιὴλ προφητεύει, οὐχ ἑνὸς λέγων ἀρχὴν, ἀλλὰ κοινὴν ὑπὲρ ἀρίσ των καὶ θεοσεβεστάτων, δι' ων ἡ βασιλεία ∆αυὶδ ἀνορθοῦται χάριτι Χριστοῦ τοῦ τοῖς δώδεκα δεδωκότος ἀποστόλοις, τοῖς ἐπὶ δώ δεκα θρόνους καθεζομένοις κρίνειν τὸν Ισ ραήλ.
|
|
[06157]
|
[131.1] Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ ∆αυὶδ, καὶ πάσης τῆς πραότητος αὐτοῦ.
|
|
[06160]
|
Η καὶ ὡς πρᾶος ὁ ∆αυὶδ, κληρονομίαν αἰτεῖ, τὴν τῶν πραέων, γῆν.
|
|
[06204]
|
[131.11] Ωμοσε Κύριος τῷ ∆αυὶδ ἀλήθει αν, καὶ οὐ μὴ ἀθετήσει αὐτήν·
|
|
[06211]
|
Καὶ δώσει αὐτῷ, φησὶ Γαβριὴλ τῇ Μαρίᾳ, ὁ Θεὸς τὸν θρόνον ∆αυὶδ τοῦ πα τρὸς αὐτοῦ.
|
|
[06327]
|
διὸ καὶ ∆αυὶδ λέγει·
|
|
[06428]
|
Τὴν αἰτίαν τῆς παραβάσεως τοῦ προπάτορος ὁ μέγας ∆αυὶδ ἐν ψαλτηρίῳ ἀ νακρουόμενος, καὶ πρὸς συγγνώμην αὐτῆς τὸν δεσπότην ἐξιλεούμενος, καὶ τὴν αφευκτον τοῦ Θεοῦ γνῶσιν ἐσήμανεν, καὶ τὴν μετὰ τὸ πταῖσμα τοῦ Αδὰμ εὐγνωμοσύνην ἐδήλωσεν·
|
